অৰণ্য মানৱৰ সৃষ্টিত দুষ্কৃতিকাৰীৰ শেনচকু : কাটি লৈ গ’ল মোলাই কাঠনিৰ গছ 

সুৰক্ষিত নহ’ল যাদেৱ পায়েঙৰ সৃষ্টি মোলাই কাঠনিও ৷ বিশ্ববিখ্যাত অৰণ্যখনত দুষ্কৃতিকাৰীয়ে প্ৰৱেশ কৰি কাটি লৈ গ’ল বহু গছ ৷ ফলত অৰণ্যখনৰ সুৰক্ষাৰ সন্দৰ্ভত চিন্তাত পৰিছে অৰণ্য মানৱ ৷

সমগ্ৰ বিশ্বৰে পৰিচিত এখন অৰণ্য হ’ল যোৰহাটৰ মোলাই কাঠনি ৷ যোৰহাটৰ উত্তৰ প্ৰান্তৰ ককিলামুখ আৰু মাজুলীৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ বালিচৰক সাঙুৰি অৰণ্য মানৱ যাদৱ পায়েঙে এককভাৱে সৃষ্টি কৰিছিল অৰণ্যখন ৷ ৫৫০ হেক্টৰ অঞ্চলজুৰি বিস্তৃত এই অৰণ্যখন ৷

যিখন অৰণ্য সৃষ্টিৰ বাবেই অৰণ্য মানৱ যাদৱ পায়েঙে পদ্মশ্ৰী সন্মান লাভ কৰিছিল, সেই অৰণ্যখনত বন্যদস্যুৱে প্ৰৱেশ কৰি একেনিশাই বৃহৎ আকাৰ ১৪ জোপাকৈ শিমলু গছ কাটি লৈ যায় ৷  এইদৰে বনদস্যুৱে বনাঞ্চলখনত প্ৰৱেশ কৰি গছ কাটি লৈ যোৱা ঘটনাত মৰ্মাহত অৰণ্য মানৱ ৷

যাদৱ পায়েঙে সন্দেহ কৰা অনুসৰি গঁড়, হাতী আদি চিকাৰ কৰিবলৈ দুষ্কৃতিকাৰীয়ে অৰণ্যখনত প্ৰৱেশ কৰাৰ সম্ভাৱনা আছে ৷ পায়েঙে জনোৱা অনুসৰি অৰণ্যখনত দুটাকৈ গঁড়ৰ উপৰিও শতাধিক হৰিণাৰ লগতে হাতীও আছে ৷ অৰণ্যখনক সুৰক্ষা প্ৰদান কৰাৰ বাবে চৰকাৰক আহ্বান জনাইছে ৷ মোলাই কাঠনিত সুৰক্ষাকৰ্মী নিয়োগ কৰাৰো আশা কৰিছে অসম গৌৰৱ যাদৱ পায়েঙে ৷ উল্লেখ্য যে ২০১২ চনত এটা গঁড় চোৰাং চিকাৰীৰ বলি হৈছিল বিখ্যাত অৰণ্যখনত ৷

অৰণ্য মানৱে কয়, ‘‘ যোৰহাট, মাজুলীৰ বিন বিভাগক মই জনাইছো ৷ বনদস্যুৱে কেৱল গছ কাটিবলৈকে নহয়, গঁড় হত্যা কৰিবলৈও আহিব পাৰে ৷ হাবিখনত গঁড়, হাতী, বাঘ আছে ৷ বনদস্যুক কৰায়ত্ব কৰি শাস্তি প্ৰদান কৰক ৷ আজিৰে পৰা যাতে গছ-গছনি কটা নহয়, সেয়া নিৰীক্ষণ কৰক বন বিভাগে ৷ প্ৰশাসনে অৰণ্যখন সংৰক্ষণৰ ব্যৱস্থা কৰাটো বিচাৰো ৷’’

উল্লেখ্য যে মোলাই অৰণ্য হৈছে বালিৰ ওপৰত মানৱসৃষ্ট বিশ্বৰ প্ৰথমখন অৰণ্য ৷  ১৯৬৫ চনত ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ খহনীয়াই তেখেতসকলৰ গাওখন নিশ্চিন্ন প্ৰায় কৰিছিল ইয়াৰ উপৰিও গাৱৰ নিকতবৰ্ত্তী অঞ্চলৰ হাবিখন খহনীয়াত জাহ যায় । ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ বানৰ বিভিষীকা যেতিয়া মাৰ গৈছিল, তেতিয়া দেখা গৈছিল যে প্ৰায় ১০ কি. মিটাৰ অঞ্চল জুৰি এক বালিস্তৰ সৃষ্টি হৈছে আৰু বালিস্তৰত দেখা পোৱা গৈছিল অসংখ্য সাপ আধা মৰা আধা জীয়াকে পৰি ৰৈছে আৰু বহুতো সাপে মৃত্যুৰ ক্ষণ গণিছে । এনেদৰে হোৱা সাপৰ অকাল মৃত্যুৰ বেদনাই বাৰুকৈয়ে মানসিক ভাবে আঘাত হানিলে অৰণ্য মানৱক  । এনে দৃশ্য দেখিও একো কৰিব নোৱাৰাত উপায়ন্তৰ হৈ গাৱৰ জেষ্ঠ কেইজন মানৰ  কাষ চাপ আৰু সোধে যে সাপৰ এনেদৰে ঘটা অকাল মৃত্যু কিদৰে ৰোধিব পাৰি। তেতিয়া গাৱৰ গঞা কেইজনে ক’লে যে আটাইতকৈ ওখ ঘাহঁ ৰোপন কৰ । প্ৰথমে তেখেত হতবাক হ’ল আৰু ভাবিলে আটাইতকৈ ওখ ঘাহঁ বিধ কি? ক’ত পায়? পুনৰাই প্ৰশ্ন কৰাত তেতিয়া গঞা লোককেইজনে অৰণ্য মানৱক  কলে যে ওখ ঘাহ হ’ল – বাঁহ গছ । বাঁহ গছ ৰোপন কৰিলে সাপৰ বাবে উত্তম ঠাই হয় আৰু তেতিয়া লগে লগে সেই আধা মৰা অথবা মৰি যোৱা সাপৰ শৱদেহ কেইটাৰ ওপৰতে অৰ্থাৎ বালিস্তৰতে ৫০ টা বাঁহৰ মুঢ়া আৰু ২৫টা বাঁহ ৰোপন কৰে আৰু সেইয়া আছিল অৰণ্য মানৱৰ অৰণ্যত গছ ৰোপন কৰা শুভ আৰম্ভণী। এইক্ষেত্ৰত তেখেতৰ গুৰু বৈজ্ঞানিক যদুনাথ বেজবৰুৱাই বিশেষ ভাবে সহায় কৰিছিল।

১৯৭৯ চনৰ পৰা তেখেতে লাখৰো অধিক গছৰ ৰোপন কৰিছে । ফলস্বৰূপে গঢ়ি উঠিল এখন অটব্য কাঠনিবাৰী । যাদৱ পায়েঙক গাৱৰ মানুহে মোলাই নামেৰে মাতে আৰু সেই নামৰ লগত ৰজিতা খুৱাই কাঠনিবাৰী নাম গাঁৱৰ মানুহে ৰাখিলে মোলাই কাঠনিবাৰী ।

যিখন অৰণ্য নিজ হাতেৰে গঢ়ি তুলিছিল পদ্মশ্ৰী যাদৱ পায়েঙে ৷ আজি সেই বিখ্যাত অৰণ্যখনে অসুৰক্ষিত হোৱাটো স্বাভাৱিকতে চিন্তনীয় বিষয়  ৷