অসমীয়া নাৰীৰ সাহস হ’ব দেৱাংগনা

অনিন্দিতা দাসৰ বিশেষ লেখাঃ

অসমীয়া জাতিটো সংগ্ৰামী জাতি এই কথা সময়ে সময়ে প্ৰমাণিত হৈ আহিছে। অসমৰ সংগ্ৰামৰ ক্ষেত্ৰখনত পুৰুষৰ অনুপাতে নাৰীৰ নামো চৰ্চা লাভ কৰি আহিছে । ই লাগিলে চুতীয়া জাতিৰ সংগ্ৰামী নাৰী সতী সাধিনীয়েই হওঁ‌ক বা ইতিহাসত বিৰল কনকলতাই হওঁ‌ক কিম্বা মূলাগাভৰু। পুৰুষৰ সমান্তৰাল ভাবে অসমীয়া সমাজত নাৰী জাতীয় সংগ্ৰামত জপিয়াই পৰা বহু উদাহৰণ আছে। তথাপি বিংশ শতিকাৰ নাৰী সমাজ আজিও কিছু দিশত পিছ পৰি আছে যেন সচৰাচৰ তেনে অনুভৱ হয়। আজিৰ নাৰী সমাজ,পৰিপক্ক, শিক্ষিত তথাপিও তাৰ বিপৰীতে নেতৃত্ব ক্ষেত্ৰত স্থান দখল কৰিবলৈ তেওঁলোকৰ এতিয়াও বহু বাকী এই কথা স্বতঃস্ফুত ভাবে পৰিলক্ষিত হৈ আহিছে।বিদ্যালয় ,মহাবিদ্যালয়,বিশ্ববিদ্যালয় সমুহৰ সাধাৰণ নিৰ্বাচন সমুহত যুৱতী অথবা ছাত্ৰী সকল সভাপতি,সম্পাদকৰ পদৰ পৰিৱৰ্তে ছাত্ৰী জীৰণী কোঠা,কোনো কোনোৱে সাহিত্য সম্পাদিকা পদটোলৈকে হে অধিনষ্ঠ হ’ব পাৰে।কিন্তু এই বিষয় সমুহৰ ক্ষেত্ৰত যিমান দূৰ চৰ্চা হোৱাৰ প্ৰয়োজন আছিল তেনে ধৰণৰ চৰ্চা হোৱা দৃষ্টিগোচৰ নহয়। অসমৰ নাৰী সমাজৰ উচ্চপদত অধিনষ্ঠ হোৱাৰ যোগ্যতাৰ ওপৰত কোনো সময়ত প্ৰশ্ন উত্থাপন হয় যদিও ই ধান খেৰৰ জুই সদৃশ । কিহৰ অভাৱত ছাত্ৰী জীৰণী কোঠা,সহিত্য সম্পাদিকা,বা দল সংগঠন সমুহত প্ৰচাৰ সম্পাদিকা,কাৰ্যালয় সম্পাদিকাতে সীমাবদ্ধ হৈ থাকে ছাত্ৰী সকল।অৰ্থাৎ পোনপটীয়া নেতৃত্বৰ বাঘজৰী ডাল নাৰী সমাজে বহন কৰা দৃষ্টিগোচৰ নহয়। যদিও অসমীয়া জাতিৰ প্ৰতিখন সংগ্ৰামত নাৰীৰ ভুমিকা অপৰিসীম।পুৰুষৰ সমানে সমানে নাৰী অগ্ৰগতিৰ কথা কোৱা হয় কিন্তু তাৰ বিপৰীতে দল সংগঠন সমুহত মহিলা কোষ,আই মাতৃ সমাজ সৃষ্টিৰে পুৰুষতান্ত্ৰিক সমাজৰ সমতাৰ ফোপোলা স্বৰূপটো হে উন্মোচিত কৰে।ৰাজনৈতিক ক্ষেত্ৰখনতো বৰ্তমান সময়ত নাৰীৰ নেতৃত্ব দুৰ্বল।বৰ্তমান অসম বিধান সভাৰ মন্ত্ৰী তালিকা খনত নাৰী সংখ্যা পাচিৰ শাকৰ জালুক সদৃশ।কোনোৱে যদি কোনো স্থানত সমাদৰ লাভো কৰিছে তেওঁলোকৰ সেই স্থান কিন্তু বংশানুক্ৰমিক ভাৱে প্ৰাপ্তিৰ হে দান।ৰাজনৈতিক ভাবে নাৰী দুৰ্বল হোৱাৰ কাৰণ আৰু ইয়াৰ পৰা পৰিত্ৰানৰ বাবে পুংখানুপুংখ বিশ্লেষন কৰাৰ প্ৰয়োজনীয়তা আছে। আজিৰ সময়ত নাৰী ৰাজনৈতিক ভাবে শক্তিশালী স্থানত অধিস্থিত হ’ব নোৱাৰাটো উদ্বেগজনক বিষয়।কিন্ত এই সময়তে আশাৰ বতৰা আনিছে অসম জীয়ৰী দেবাংগনা কলিতাই।জৱহাৰলাল নেহৰু বিশ্ববিদ্যালয়ৰ গৱেষিকা ছাত্ৰী তথা দেৱংগনাই ছাত্ৰী সুৰক্ষা আৰু অধিকাৰ বাবে পিঞ্জিৰা তৌড় নামৰ সংগঠটোৰ জন্ম আৰু নেতৃত্ব দি জৱহাৰলাল নেহৰু বিশ্ববিদ্যালয়ত এক্টিভিষ্ট ৰূপে পৰিচিত হৈ পৰিছিল।পৰৱৰ্তী সময়ত দেশ জুৰি সৰ্বত্ৰে চলা নাগৰিকত্ব সংশোধনী আইন (কা) আন্দোলন নেতৃত্ব বহন কৰা দেৱংগনাক দিল্লী আৰক্ষীয়ে ২০২০ চনৰ মে’ মাহত দিল্লী আৰক্ষীয়ে গ্ৰেপ্তাৰ কৰে।’কা’ আন্দোলনৰ সময়ত দিল্লীত হিংসাত্মক কাৰ্যকলাপত লিপ্ত হোৱাৰ অভিযোগ তুলিছিল দিল্লী আৰক্ষীয়ে।কেইবাটাও গোচৰত অভিযুক্ত অসম জীয়ৰী গৰাকীয়ে দীৰ্ঘদীন ধৰি তিহাৰ কাৰাগাৰত কাৰাবন্দিত্বৰ দিন কটাই আছিল। দুদিন পুৰ্বে দিল্লী উচ্চ ন্যায়লয়ে তেওঁৰ জামিন মঞ্জুৰ কৰে।উল্লেখ যোগ্য যে ইয়াৰ পূৰ্বে কেইবাৰো দেবাংগনাৰ জামিন নাকচ কৰিছিল আদলতে কিন্তু ইয়াৰ পিছতো দেবাংগনাই হাৰ মনা নাছিল।উল্লেখযোগ্য যে তিহাৰ কাৰাগাৰতত কয়দীৰ অধিকাৰৰ হৈ যুঁ‌জি গৈছিল দেবাংগনা আৰু কিছু পৰ্যায়লৈ সফল প্ৰাপ্তি লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল।তেওঁৰ সংগ্ৰামী সত্ত্বাৰ প্ৰমাণ ইয়াতকৈ আৰু অধিক দিয়াৰ প্ৰয়োজনীয়তা নাই।সেয়েহে চাগৈ অৱশেষত ৩৬৮ দিন পিছত শোষণৰ পিঞ্জৰা ভাঙি মুকলি আকাশৰ তললৈ আহিল জ্যোতিস্মিনী নাৰী পিঞ্জিৰা তৌড় নেত্ৰী খ্যাত দেৱাংগনা কলিতা।কিছুদিন পূৰ্বে ৰাইজৰ বাবে অচিনাকী দেৱাংগনা হৈ পৰিল বহু জনৰ আদৰ্শ আৰু গৌৰৱ।ৰাষ্ট্ৰই জাপি দিয়া গধুৰ অভিযোগেও দেবাংগনাৰ আত্মবিশ্বাস আৰু সংগ্ৰামী সত্ত্বাৰ ওচৰত হাৰ মানিবলৈ বাধ্য হৈ পৰিল।আন্ধাৰ হ’লেই নিজ গৃহৰ বাহিৰলৈ যোৱাটো অসুৰক্ষিত বুলি বিবেচনা কৰা সমাজৰ দেবাংগনাক কাৰাগাৰৰ আন্ধাৰে শংকিত কৰিব নোৱাৰিলে।এই সংগ্ৰামী সত্ত্বাক লৈ যি ৰূপে প্ৰতিবাদ হোৱাৰ প্ৰয়োজন আছিল তেনেধৰণৰ প্ৰতিবাদ দৃষ্টিগোচৰ ন’হলেও কিছু মাহ পুৰ্বে অচিনাকী দেবাংগনা অসমৰ ৰাইজৰ বাবে চিনাকী নাম হৈ পৰিল। সেয়েহে চাগৈ অশেষত সমাজৰ সচেতন কিছু লোক আহবঢ়ি আহিছিল তেওঁৰ মুক্তিৰ দাবীত।হয়টো সংগ্ৰামী জাতিৰ বাবে এয়া এক আহ্বান আছিল ।অখিল গগৈ মুক্তিৰ প্ৰতিবাদৰ সমান্তৰাল ভাবে মৃদুলৈ হ’লেও দেবাংগনাৰ মুক্তিৰ প্ৰতিবাদ চলি থাকিল। চৰকাৰী পক্ষৰ কঠোৰ ষড়যন্ত্ৰই এগৰাকী যুৱ নেত্ৰী জন্ম দিলে। দৰাচলতে সভাত সমুহত গামোচা দিয়া, শৰাই ধৰাতে সীমাবদ্ধতা থকা নতুন নাৰী সমাজৰ বাবে বহিঃৰাজ্যত পুৰুষতান্ত্ৰিক সমাজৰ বাধা নেউচি স্বাধিকাৰৰ বাবে প্ৰতিবাদ কৰা দেৱংগনা হ’ল যুৱ নাৰী সমাজৰ এক আদৰ্শ।যি সময়ত পুলিচ কাছাৰী বুলিলেই আমাৰ মাজৰে বহু জন শংকিত হয় তেনে সময়তে ৩৬৮ দিন তিহাৰ কাৰগাৰৰ আন্ধাৰ কুঠৰীত দিন অতিবাহিত কৰা দেৱাংগনাই প্ৰমাণ কৰিলে যে অসমীয়া নাৰীৰ তেজত শোষণৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিবাদ কৰাৰ সাহস আৰু মানসিকতা দুইটাই আজিও জীয়াই আছে।মেধাৱী দেবাংগনাই বিচৰা হ’লে নিজৰ অধ্যয়নতই নিজক সীমাবদ্ধ কৰি ৰাখিব পাৰিলে হেতেন কিন্ত শোষণৰ বিৰুদ্ধে নিজ কণ্ঠ সমগ্ৰ দেশৰ আগত দাঙি ধৰিলে সাহসী অসমীয়া জীয়ৰী গৰাকীয়ে।আন্দোলনজীৱী অসমীয়া সমাজত আন্দোলন বুলিলে হাঁ‌হিয়াতৰ পাত্ৰ হোৱা নতুন প্ৰজন্মক দেৱংগনাৰ সাহসিকতাই প্ৰাণ দি তুলিব।অনাগত ভবিষ্যত শিক্ষিত সমাজে প্ৰতিবাদ নকৰে বুলি কৰা চিন্তাত গ্ৰহণ লগাব।পুৰুষতন্ত্ৰিক সমাজৰ প্ৰত্যাহ্বানত হাতোৰা মাৰি যুক্তি,বাকপটুতা আৰু সাহসেৰে শোষিত শ্ৰেণীৰ কণ্ঠ হৈ পৰা দেবাংগনাই সগৌৰৱেৰে অসমীয়া নাৰী সমাজক মূৰ তুলি জীয়াই থাকিব প্ৰেৰণা দিব।নিজ অধিকাৰ বাবে চিন্তা কৰাৰ বাট মুকলি কৰিব।দেবাংগনা হ’ব অসমীয়া নাৰী সমাজৰ সাহস আৰু স্বভিমান।