কোন দিশে গৈছে অসমীয়া সংস্কৃতি! পেঁ পেঁ পেঁ আৰু কৰিশ্মা নাথৰ ভুল?

শেহতীয়াভাৱে অসমৰ ছচিয়েল মিডিয়াৰ পৰা আৰম্ভ কৰি সংবাদ মাধ্যমলৈ এটা কথা সৰহকৈ আৰু সৰস আলোচনা চলিছে। সেয়া হৈছে কৰিশ্মা নাথ নামৰ এগৰাকী যুৱতীৰ নাগাৰা নাম পৰিবেশন আৰু তেওঁৰ শৈলী। এটা কেই চেকেণ্ডমানৰ ভিডিঅ’ হঠাত ছচিয়েল মিডিয়াত ভাইৰেল হৈ পৰে আৰু তাৰ পাছতেই সমগ্ৰ অসমেই কৰিশ্মা নাথৰ নামটো জনা হৈ পৰে। প্ৰথম অৱস্থাত বিষয়টো সাধাৰণ ৰসাত্মক আলোচনাৰ ৰূপতেই থাকে যদিও পৰৱৰ্তী সময়ত ই অন্য ৰূপ ধাৰণ কৰে। সংবাদ মাধ্যমে, বিশেষকৈ ডিজিটেল আৰু টিভি চেনেলে কৰিশ্মা নাথৰ নাগাৰা নামক কৈ অনুষ্ঠান পৰিবেশন কৰাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি তেওঁ গোৱা অন্য নামৰ ভিজুৱেল প্ৰদৰ্শন কৰি গোটেই পৰিবেশটো পেঁ পেঁ পেঁ কৰি পোলোৱা দেখা গ’ল। অসমৰ অইন বিষয় সমুহৰ তুলনাত পেঁ পেঁ পেঁ আৰম্ভ হৈ যায়। তাকে লৈ আনকি উজনি নামনিৰ মাজত এখন ভাৰ্চুৱেল যুদ্ধও সুচনা হ’ল। সামগ্ৰিকভাৱে এক অনাহুত বিতৰ্কৰ সূচনা হৈ পৰিল। যিটো হয়তো কোনো সচেতন লোকৰে কাম্য নহয়। কিন্তু প্ৰকৃততে কৰিশ্মা নাথে নো তেওঁৰ সেই বিশেষ নামটোত কি আখ্যান পৰিবেশন কৰিছিল সেই কথাটো আলোচনায়ে নহল। কোনটো কাহিনীৰ অন্তৰ্গত আছিল সেই পেঁ পেঁ পেঁ, সেই কথা মুকলিয়েই নহ’ল। এইক্ষেত্ৰত কৰিশ্মাৰ পৰাও পৰিপক্ক মন্তব্য শুনা লগ’ল। তেওঁৱো কেৱল পূৰ্বসূৰীৰ ভুল উনুকিয়াই আত্মপক্ষ সমৰ্থন কৰা দেখা গৈছে। সমান্তৰালভাৱে আন দুই এক মহিলা নাগাৰা শিল্পীয়েও বিয়া নামৰ সুৰত নাগাৰা নাম গোৱা ভিজুৱেল ভাইৰেল হৈছে। কিন্তু সেই বিয়ানামৰ সুৰটো নো কি আখ্যান বা কি উপাখ্যানত অন্তৰ্ভুক্ত হৈছে, সেইটো কথা আমি গমেই নাপালোঁ। কৰিশ্মা নাথেও প্ৰায় প্ৰতিটো টিভি চেনেলৰ ষ্টুডিঅত কেৱল পেঁ পেঁ পেঁ গোৱা হে শুনিলোঁ। কিন্তু আমি যিমানদুৰ জানো, একোটা নামত (নাগাৰা নাম) একোটা কাহিনী থাকে। কাহিনী সাপেক্ষে হাস্য আৰু কৰুণ ৰসৰ সঞ্চাৰ কৰা হয়।
সেই পেঁ পেঁ পেঁটোও নামটোৰ ভিতৰৰ বিয়া এখনৰ কথা বুজাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা এটা বিয়ানামৰ সুৰৰ ৰেপ্লিকাহে আচলতে। মূল নামটো নহয়। এটা নাম ৪৫ মিনিটৰ পৰা ১ঘন্টা পৰ্যন্ত হয়।

নাগাৰা নাম চাই, দেখি ডাঙৰ হোৱা মানুহৰ বাবে এয়া স্বাভাৱিক কথা। আচৰিত নহয় বা আমি আচৰিত নহওঁ। কৰিশ্মা আজিৰ ছোৱালী। আমি সৰুৰে পৰা শ্ৰদ্ধেয় ৰামচৰন ভড়ালী,কৈলাশ তালুকদাৰ আদিৰ নামত সমসাময়িক আধুনিক গীতৰ সুৰৰ আধাৰত মূল নামটোৰ লগত দুই এফাঁকি নাম গোৱা দেখি শুনি আহিছোঁ। সেয়া শ্ৰোতা দৰ্শকক নামটোৰ প্ৰতি আকৰ্শিত আৰু নামটোৰ সৈতে বান্ধি ৰাখিব হয়তো কৰা হয়। বৰ্তমানৰ পাঠকসকলেও অনুৰূপভাৱে নাম পৰিবেশন কৰি আহিছে।

শেহতীয়াকৈ মাত্ৰ কেই চেকেণ্ডৰ এটা ভিডিঅ’ চাই, তাত ভক্তিৰসৰ পৰা সংস্কৃতিৰ বিচাৰ কৰালৈকে যত যি হৈ আছে, সেয়া সকলোখিনি অজ্ঞতাৰ নামান্তৰহে মাথোঁ। কৰিশ্মাৰ দৰে নৱ প্ৰজন্মৰ ছোৱালী এজনীয়ে নাগাৰা নাম গাবলৈ ওলাই অহাটো শুভলক্ষণ। অযথা ৰীলছত জনপ্ৰিয়তা নিবিচাৰি সংস্কৃতিৰ এটা উপাদানৰ চৰ্চা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰাটো ভাল কথা। কিন্তু তাকে নকৰি তেওঁ যদি কথাটো নিজেই অনুধাৱন নকৰি পূৰ্বসূৰী নাগাৰা শিল্পীৰ ভুলৰ কথা উনুকিয়াই নিজেও ভুল পথে যায়, সেয়া কিন্তু তেওঁৰ ভুল হ’ব। কৰিশ্মাক গঠনমূলক সমালোচনাৰে বিজ্ঞজনে অজানিত ত্ৰুটিখিনি দেখুৱাই আগুৱাই নিব লাগে। আৰু নাগাৰা নামৰ কথা নজনা, নাগাৰা নাম উপভোগ কৰাৰ অভিজ্ঞতা নথকাসকলে এইক্ষেত্ৰত ভদ্ৰ মৌনতা কৰিলেও বেয়া নহয়। এইক্ষেত্ৰত যদি উজনি নামনি তৰ্কযুদ্ধ লাগে, তেনেহ’লে কথাটো সাংস্কৃতিক হৈ নাথাকিব। উজনিৰ মানুহে নাগাৰা নামৰ কথা পুংখানুপুংখ ভাৱে নাজানিব পাৰে। বা নামনিৰ মানুহে ভাওনাৰ কথা নাজানিব পাৰে। নজনা কথা এটাত বিতৰ্ক আৰু বিদ্বেষমূলক মন্তব্য কৰাতকৈ জানিবলৈ আগ্ৰহ কৰি এটা গঠনমূলক আলোচনা আৰম্ভ কৰিব লাগে। তেতিয়াহে সামগ্ৰিকভাৱে অসমীয়া সংস্কৃতি আৰু জাতিৰ মংগল হ’ব। অন্যথা অসমখন যেন দুটা ভাগত বিভক্ত, সেই কথা পুনৰ প্ৰতিয়মান হৈ পৰিব।

চৰ্চা হ’ব লাগে। প্ৰয়োজনত কৰ্মশালাও হ’ব লাগে। নাগাৰা নামৰ কথা শিৱসাগৰতো হ’ব লাগে, ভাওনাৰ কথা নলবাৰীতো হ’ব লাগে। উজনিৰ পৰা ভাল নাগাৰা নামৰ দল ওলাব লাগে পাৰিল। নামনিৰ পৰা ভাল ভাওনাৰ দল ওলাব লাগে। কাৰণ নাগাৰা নামো অসমীয়াৰ , ভাওনাও অসমীয়াৰ। কিন্তু নাগাৰা নাম আৰু দিহানামক একাকাৰ কৰা। থিয় নাম আৰু নাগাৰা নামক একাকাৰ কৰা কাৰবাৰবোৰ বন্ধ হ’ব লাগে।

সংস্কৃতি আৰু সাংস্কৃতিক উপাদান চিৰ প্ৰৱাহমান আৰু পৰিৱৰ্তনশীল, পৰিৱৰ্ধনশীল। আজি আমি বিহু বুলি যিটো দেখিছোঁ, সেয়া বিহুৰ মূল হয়তো নহয়। অনুৰূপভাৱে নাগাৰা নাম, ওজাপালি,ঢুলীয়া,ভাওনাতো পৰিৱৰ্তন আহিছে, আহিবয়ে। বিহুনামৰ আৰম্ভনী যি স্থানত হৈছিল সেই স্থানৰ কথিত সুৰতেই মূলত পৰিবেশন কৰা হয়। সেইদৰে নাগাৰা নামৰো আৰম্ভনী যত হৈছিল, সেই প্ৰান্তৰ কথিক শৈলী ব্যৱহাৰ হয়। সেই মূল। যিকোনো লোক সংস্কৃতিত মূলটো ধৰি ৰখাটোহে গুৰুত্বপূৰ্ণ। মূলটো বা শিপাৰ কথাখিনি পাহৰি আধুনিকতাৰ নামত অপভ্ৰংশ হবলৈ দিব নালাগে। মূলটো ধৰি ৰখাৰ বাবেই আলোচনা,অধ্যয়ন,চৰ্চা,কৰ্মশালাৰ অতীৱ প্ৰয়োজন। কাৰণ সংস্কৃতি আৰু সাংস্কৃতিক উপাদানৰ অনুশীলনেহে জাতি ধৰি ৰাখিব। সমৃদ্ধ জাতি এটাৰ সাংস্কৃতিক সমন্বয়ত যতি পৰা মানে জাতিৰ বিকাশ স্তব্ধতাৰ দিশে যোৱা।

স্মাৰ্ট ফোনত হাততে পোৱা ফ্ৰী ইন্টাৰনেটৰ ডেটা ব্যৱহাৰ কৰি ট্ৰল কৰাতকৈ নিজৰ স্থানীয় সংস্কৃতিটোৰ কিঞ্চিত চৰ্চা কৰি জাতিটোৰ কামত অহা ব্যক্তি এজন হ’লেহে আগন্তুক সময়ত সামগ্ৰিকভাৱে আমি শক্তিশালী হ’ম। অন্যথা আমিও পেঁ পেঁ পেঁ পেঁ পেঁ!

প্ৰাঞ্জল এ শৰ্মাৰ বিশেষ লেখা…

Photo: Khatang Khobor