হেজাৰ বাধাক নেওচিব পৰা, একপ্ৰকাৰ গাত ৰ’দ নলগা বৰষুণ নপৰা বাসিন্দাৰে ভৰা নগাঁও- কাৰ্বি সীমান্তৰ এখন গাঁৱৰ প্ৰকৃতিৰ অনন্য ৰূপে হাতবাউলি মাতিছে প্ৰকৃতি প্ৰেমীক৷
উন্নয়নকামী পথ-পানী-পোহৰৰ চিনচাব নথকা প্ৰকৃতিয়ে অকৃপণ ভাৱেৰে সজাই তোলা এই ঠাইখণ্ড এতিয়া সকলোৰে আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হৈ পৰিছে৷ লোকচক্ষুৰ পৰা আঁৰত থকা এশ বছৰ পুৰনি এখন গাওঁ এই পাহাৰীয়া হাড়গাঁও।
যি খন গাঁৱলৈ যাবৰ বাবে আজিৰ একবিংশ শতিকাতো নাই সুচল বাট-পথ। নাই বিশুদ্ধ খোৱা পানী। চাৰিওফালে পাহাৰৰে আৱৰা গাওঁখনে সততে হাতবাউল দি মাতে সকলোকে।
কলিয়াবৰ মহকুমাৰ নগাওঁ কাৰ্বি আংলং সীমান্তত থকা সেউজীয়াৰে পৰিপূৰ্ণ গাওঁখনৰ নৈসৰ্গিক দৃশ্যই বছৰৰ বাৰ মাহেই সকলোকে মাতে হাতবাউল দি৷ কলিয়াবৰ মহকুমাৰ ৩৭ নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথৰ হাটবৰৰ পৰা প্ৰায় পোন্ধৰ কিলোমিটাৰ বাট সোমাই গ’লেই নগাওঁ-কাৰ্বি আংলং সীমান্তৰ কাৰ্বি পাহাৰৰ গাতে লাগি থকা এখন গাওঁ এই সেউজীয়াA হাড়গাওঁ।
লোকচক্ষুৰ পৰা বহু নিলগত থকা এই গাওঁখনৰ চৌদিশে মাথো পাহাৰ আৰু পাহাৰ। প্ৰকৃতিৰ সৰ্ব্বোচ্ছ সমলৰে পৰিপূৰ্ণ এই গাওঁখনত কাৰ্বি, চাহ জনগোষ্ঠীকে ধৰি এক সংমিশ্ৰিত জনবসতিয়ে বসবাস কৰে৷
ইয়াৰ সেউজীয়াৰ মাজত থকা প্ৰায় পঞ্চাছটাকৈ পৰিয়ালৰ জীৱন সংগ্ৰামে সকলোকে মোহাচ্ছন্ন কৰি তোলে। সেউজীয়া পাহাৰৰ শুকান খৰি একাঁ বেকা বাটৰে কঢ়িয়াই দূৰৰ বজাৰত বিক্ৰী কৰি তাহানিৰে পৰাই পৰিয়াল পোহপাল দি আহিছে এইসকল লোকে।
তেওঁলোকক যেন বৰষুণে তিয়াব নোৱাৰে, শীতেও চুৱ নোৱাৰে। কাৰণ কৰ্মময় জীৱনৰে একাত্ম এইসকল । পাহাৰৰ জান-জুৰি-নিজৰাৰ পানীৰে তৃষ্ণা নিবাৰণ কৰি আহিছে এইসকল লোকে৷ পাহাৰৰ খৰি লুৰি বিক্ৰী কৰাৰ উপৰিও ব্যক্তিগত চাহ বাগিছা সমূহত দিন হাজিৰা কৰিও পৰিয়াল পোহপাল দি আহিছে এইসকলৰ একাংশ লোকে।
সেউজীয়া পাহাৰৰে পৰিপূৰ্ণ তথা পৰ্যটনৰ যথেষ্ট সমল থকা হাড়গাঁৱত নাই এটাও সুচল বাট পথ। জান-জুৰি-নিজৰাৰ ওপৰৰে উলিয়াই ল’ব লাগে বাট৷ প্ৰায় সংখ্যক শিশুৱে দেখা নাই বিদ্যালয়ৰ মুখ। কিয়নো অঞ্চলটোৰ আশে পাশে নাই এখনো বিদ্যালয়। গাওঁখনত শিক্ষিত লোকৰ হাৰ মাত্ৰ এক শতাংশ বুলি কলেও ভুল নহ’ব। হাড়গাঁৱৰ ছবিখন অতিকৈ পুতৌলগা।
দূৰ্গম এলেকাৰ হোৱাৰ বাবেই লোকচক্ষুৰ আঁৰ হৈ ৰোৱা এইসকল গাঁওবাসীৰ লগতে ভৱিষ্যতৰ প্ৰজন্মৰ আহিবলগীয়া দিনবোৰো সুখকৰ হোৱাৰ কামনা কৰিছে সকলোৱে৷
Discussion about this post